عطاءالله مهاجرانی؛ هادی خانیکی؛ صادق طباطبایی؛ سعیدرضا عاملی؛ مهدی منتظرقائم
دوره 3، شماره 12 ، تیر 1381، ، صفحه 197-225
چکیده
“گفت‌وگو” یکی از موضوعات اساسی است که هم در عرصة اجتماعی، مراودات و روابط میان انسان‌ها و گروه‌های اجتماعی و هم در عرصة روابط سیاسی میان دولت‌ها با یکدیگر و با ملت‌های خود، از جایگاه ویژه‌ای ...
بیشتر
“گفت‌وگو” یکی از موضوعات اساسی است که هم در عرصة اجتماعی، مراودات و روابط میان انسان‌ها و گروه‌های اجتماعی و هم در عرصة روابط سیاسی میان دولت‌ها با یکدیگر و با ملت‌های خود، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است؛ تا جایی که بسیاری از اندیشمندان، گفت‌وگو را به‌عنوان یکی از شاخصه‌های مهم تمایز میان حکومت‌های مردم‌سالار از حکومت‌های مستبد و خودکامه دانسته‌‌اند. به دیگر سخن، در جامعه‌ای که میان مردم و حاکمان گفت‌وگو برقرار باشد، در قیاس با سیستم‌‌های مبتنی بر تک‌گویی، حکومت به ندرت دچار استبداد و خودرأیی خواهد شد و به‌علاوه، فرایند مشارکت و حضور مردم در عرصه‌های مختلف حیات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، به خوبی جریان خواهد یافت.
با توجه به اهمیت و جایگاه مقولة “گفت‌وگو” و ضرورت توجه بیشتر به این موضوع، فصلنامه مطالعات ملی، این بحث را در سرلوحه برنامه‌های خود قرار داده و دو ویژه‌نامه را به این موضوع اختصاص داده است. میزگرد حاضر که با عنوان “گفت‌وگو” برگزاری شده، تلاش دارد تا گامی کوچک در جهت تجزیه و تحلیل و شناسایی ابعاد و اجزای این مفهوم بردارد و رویکرد‌ها و سطوح مختلف، ضرورت‌ها، ابزار و روش‌ها و الزامات گفت‌وگو را در سطوح ملی و بین‌المللی بررسی نموده، راه‌کارهایی را برای تقویت و تحقق گفت‌وگو در کشور و ارتقاء جایگاه ایران در گفت‌وگوهای بین‌المللی ارائه دهد.
